Of ik een biezen mandje heb voor een Mozespop, vraagt Gerrie.

Na even zoeken vind ik een oud reismandje van een pop van onze kinderen. Het is wel een erg opengewerkt ding. Maar met wat raffia moet dat wel te regelen zijn.

Ik ga aan het werk.

Tijdens het prutsen denk ik aan die moeder van lang geleden, Jochebed. Hoe ze, oververmoeid door te lange werkdagen en gebroken nachten, ’s avonds laat bij een olielampje een mandje vlecht. Zuchtend, af en toe een traan wegvegend, werkt ze door. Haar man Amram vraagt: “Wat ben je toch aan ’t doen Jooch?” Als ze haar plan uit de doeken doet, roept hij uit: “Dat is een krankzinnig plan! Je kunt hem net zo goed meteen verdrinken!” Maar ze fluistert: “Het is zijn enige kans. De Eeuwige zal hem bijstaan.”

Een dag later komt Amram toch met pek en hij smeert zorgvuldig het mandje helemaal dicht, zodat er geen water door kan.

’s Morgens voedt Jochebed haar zoontje voor de laatste keer. Voor de laatste keer kust ze zijn zachte gezichtje, snuift ze zijn geur op. Dan legt ze hem met een zwaar hart in het mandje en sluit het deksel. Ze roept haar dochter Mirjam, instrueert haar zorgvuldig en samen gaan ze naar de oever van de Nijl. Voorzichtig wordt Mozes te water gelaten. Daar gaat hij. Nu kan alleen de Eeuwige hem nog bijstaan.

Wat een wanhoop! Wat een moed! En wat een vertrouwen! We weten allemaal hoe het afloopt, dat de Eeuwige hem inderdaad heeft bijgestaan en dat hij gered wordt door een Egyptische prinses. (en, o wonder! dat Jochebed zijn voedster wordt!)

En ik? Ik zit hier met mijn poppenmandje. Op zichzelf stelt het niks voor, maar het staat symbool voor het vertrouwen van Amram en Jochebed in God, die uit de meest wanhopige situatie iets goeds kan laten voortkomen. Hoe zit het met mijn vertrouwen? Ik zit niet in een wanhopige situatie. Hoe kan ik toch mijn dagelijks leven in vertrouwen in zijn handen leggen, zodat Hij er mee kan doen wat hem goeddunkt? God staat me bij, Hij staat bij me, laat me zien wat ik mag doen. Mij rest alleen kijken en luisteren. En soms een mandje vlechten.

Jacqueline