Verhalen die ons vormen – Don’t miss the point

De Bijbel is er bij mij met de paplepel ingegoten vroeger. Jammer genoeg leerde ik daarbij niet verder te kijken dan wat er letterlijk staat en daaraan vooral stevig vast te houden. Wat er letterlijk staat, behalve als het niet paste in onze (kerk)cultuur: dan las je anders of sloeg je het gewoon over.

Iemand die vreemd was gegaan hoefde je dus niet letterlijk te stenigen, maar stevig veroordelen was wel belangrijk. Stenigen met woorden, zeg maar, dat komt nog steeds veel voor. Wim liet zondag mooi zien hoe Jezus schrijvend in het zand juist weigert wat voor steen dan ook te gooien. Hij weigert te oordelen. Liefde gaat boven Bijbelse richtlijnen uit, laten we vooral liefdevol bijbellezen.

Liefdevol bijbellezen betekent voor mij een bijbelse held als Simson nu afwijzen als een roekeloze geweldenaar en moordenaar, ondanks het feit dat de bijbel schrijft dat hij “door de geest van de Heer tot daden werd aangezet” (Rechters 15:25). Simson zal vast begeesterd zijn geweest, maar die geest lijkt in niets op die van Jezus. De interpretatie van de bijbelschrijver dat Simson vol van Gods geest was, is niet mijn interpretatie.

Liefdevol bijbellezen betekent voor mij ook op zoek gaan naar de diepere betekenissen die in een bijbelgedeelte liggen. Brian Mclaren schrijft mooi: “Don’t miss the point in the story”.

2 Koningen 2:1-15, Psalm 23, Handelingen 1:1-11

We volgen de weeklezingen van Seeking Aliveness: Alive in the adventure of Jesus.

Wat schreef Jezus in het zand terwijl de bijbelleraars toekeken? Misschien wel dit: “Don’t miss the point”, mis niet waar het werkelijk om gaat!