Onlangs maakte iemand een vergelijking waar ik wel wat mee kon. Zie het leven eens als een treinreis. Onderweg stappen er mensen in en uit, je trekt een tijdje van dichtbij met ze op in dezelfde coupé of ze zitten verderop en zwaaien even vriendelijk als je ze terloops aankijkt. Hoe dan ook, al is de hele trein op een gegeven moment leeg, je bent nog steeds niet alleen, de machinist rijdt je trein verder naar de volgende halte en wie weet wie er dan weer in zal stappen…
