"Het is wel erg informeel hier", zei één van de vele gasten de afgelopen maand. Prachtig de Keistadkerk getypeerd!
Ik hou niet meer zo van het statische, formele. Misschien dat daarom 'De spelende kerk' me zo aanspreekt. 'We hebben iets met elkaar, we hebben iets met Iemand. We zijn heel divers en hebben elkaar niet uitgekozen. We zijn een gemeenschap, dat alleen is al een vrucht van het Evangelie.'
Ik ben wel heel erg een gemeenschapsmens, dus een leuk boekje!
'Speelsheid maakt van een formele kerk een levendige gemeenschap', is de kern van dit boekje en ik kijk ernaar uit de schrijver donderdag op het symposium te horen. Want hoe maak je het concreet, hoe ga je samen aan de slag, hoe ben je een oefenplek als kerk?
Cors Visser introduceert voor mij het woord inbesteden. Ga zelf aan de slag met jouw eigen unieke aanpak van een maatschappelijk project. Een taak die bij je past en die inspeelt op specifieke nood in je omgeving. Woord en daad. Hand in hand.
Laten we het koninkrijk van God in deze wereld uitleven.
Laten we leren van de sociale werkelijkheid die ook Gods werkelijkheid is.
Laat maar waaien de Geest. Om de wind te vangen moet je naar buiten toe :-)
Geschreven door: Gerrie