Een vochtige vlaag over het veld,een groene waas over de bomen ,  een flauw zonnetje, zaterdagochtend vroeg 1 april!

Geen idee waar ik nu weer 'ja' tegen gezegd heb! Vier camera mensen, inclusief drone.

'We zoeken mensen voor een programma die iets met God en de natuur hebben en geïnterviewd willen worden in hun eigen favoriete stukje natuur'.

Natuurlijk gaat het dan gelijk kriebelen....jawel, dat stukje paradijs bestaat, maar t is nog niet zichtbaar. De prachtige pluktuin van Stoutenburg is nog helemaal in groei en nog niet in bloei.

Wat een beeld van hoe het bij God is, je ziet het niet, het is er wel. Het beste komt zelfs nog. Er zit opstandingskracht in planten, bomen en bloemen.

Daarover ging dan ook het gesprek met de interviewer, een echte vogelaar.  Maar ook over hoe belangrijk het is de natuur te behouden, of zelfs het land terug te geven. We liepen een gecreëerd stukje natuur, een dal waar zoveel tot bloei kan komen nu, waar hazen en reeën genieten en ijsvogels en tjiftafs kun stem laten horen. Waar zelfs ik de stilte zoek.

Dat stukje Amersfoort lijkt ergens op de huiskamer van de kerk; stilte in de drukte van de stad.

Hoe gaaf is dat!

Zondag 2 april........onze eigen voortuin naast de Emmaus is ontploft, wat een kadootje.