In het Soesterkwartier zijn we niet van dat benauwde. We zeggen waar het op staat, recht voor z’n raap. We gaan voor elkaar door het vuur, maar als het nodig is krijg je de wind van voren.

We hebben een hekel aan politiek, aan mannen met nette pakken – we geloven ze gewoon niet. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Nee wacht, ooit was er wel die PvdA politicus, Jan Schaefer, dat was zo’n kerel waar wij wel van houden. Die zei tijdens eindeloze Tweede Kamerdebatten over de woningnood gewoon: “In gelul kun je niet wonen.” Kijk, daar kunnen wij wel wat mee. Niet lullen maar poetsen.

De kerk, ook zo wat. Veel Soesterkwartierders lopen er met een grote boog omheen. Het woord hypocriet is een van de weinige moeilijke woorden die we kennen, laten we het daar maar even op houden. We gaan voor echtheid, en kerkmensen lijken daar wat moeite mee te hebben. Die geloven in sprookjes, drammen maar door over Jezus en zonde en dat soort dingen. Wij maken de dienst uit, en daar hebben we iemand als Jezus niet voor nodig. We bepalen zelf wel wat we vinden, we moeten helemaal niks.

Prima hoor, als je een klus voor ons wil doen. Helemaal goed. Maar kom nou alsjeblieft niet preken. Ruim die tuin op, neem een witkwast in je handen, bak koffie erbij, maar daarna mag je wel weer gaan. En als je wat over Jezus wil vertellen, ach joh, dan zal ik best naar je luisteren. Heus wel. Ik zal je niet gelijk op je muil stompen. Maar ga me niet zitten bekeren, want dan word ik lastig. Afgesproken?

En je weet het: je mag altijd langskomen. Daar doen we niet moeilijk over. We halen wat te eten bij de snackbar, en als het lekker weer is gaan we in de voortuin zitten met een kratje van die gele jongens erbij. Man, we hebben zoveel aanloop, dus er kan altijd iemand bij. Ook dat is het Soesterkwartier. Hé ik ga je zien, ouwe trekvogel!

Sjaak Pols