'Vol, voller, volst'

De Emmauskerk.

Wat donker. Wat saai. Wat koud. Wat 'stoffig'. Wat ouderwets.

Zo kun je erover denken als je er oppervlakkig naar kijkt.

Maar als ik daar binnen loop, zie ik een open bijbel op de tafel,een grote paaskaars ,  prachtige kunstwerkhuisjes om kaarsen als een gebed in te branden, een orgel waarbij vele gezangen vol overgave zijn gezongen, zorg van de verantwoordelijke kerkrentmeesters, twee gebrandschilderde ramen die een geschiedenis hebben, banken waar velen in hebben zitten luisteren, een vleugel die kan jubelen, een kruis aan de muur. 

De Emmauskerk

Wat een feest. Wat een vrolijkheid. Wat een beweging. Wat een visie.

Zo heb ik het leren zien, nu we er zo betrokken bij zijn.

De afgelopen maand is het minstens vier keer stampesvol geweest in de kerk, een Taizeviering met elkaar als kerken en veel gasten, een prachtige verbintenisdienst van Emmausgemeente met nieuwe predikanten, een huwelijksdienst op vrijdagavond met 200 mensen, een jeugddienst van Keistadkerk.

En dan kijkt iedereen ook nog uit naar komende maandag waar Taize Nederland met ons decor waarschijnlijk het wint met 'volste zaal van de maand' en veel jongeren. 

Het leeft daar in dat gebouw! En dan hebben we het nog niet eens over Taalkamer/huiskamer, zaalverhuur en Bij Bosshardt door de week!

'Als kerkgemeente en buurt elkaar weten te vinden dan zal dit gebouw een huis van God en een huis van gebed kunnen blijven. Een huis in de buurt, gericht op het Koninkrijk. Met een gemeente verlangend naar dit Koninkrijk. Met begeesterde mensen die zich laten roepen tot de dienst aan God. Met barmhartige mensen, altijd open voor nieuwe ontmoetingen', schreef Paul van der Harst ongeveer 10 jaar geleden, toen de toekomst van het gebouw ook in discussie was en er een prachtig boekje over de geschiedenis verscheen.

Emmauskerk, huis in de buurt van God en mensen.

Daar mogen wij als Keistadkerk onderdeel van zijn!

Mijn hart loopt regelmatig vol, voller, volst van dankbaarheid.