Joepie, oktober komt er aan! Voor mij betekent dat dat september dan is geweest.

Al tig jaar klagen vriendin A en ik steen en been over de enorme drukte die er in die maand op je af kan komen. Toendertijd , al die ouderavonden in een paar weken, opnieuw het ritme pakken met trainingen en clubs en schooltijden/roosters. Nu, de start van het seizoen, avonden en afspraken uitzetten, roosters in het hoofd krijgen, weer wennen aan al die avonden van huis.

En ja inderdaad ‘mijn fiets fietst weer achteruit’, die Gerrie-uitdrukking dat het s avonds niet meer zo hard gaat met de trappers. De irritatie die oploopt als de verlichting in het buitengebied het niet doet of dat ze weer overal aan het werk zijn aan de weg en routes door lopen.

En ja inderdaad ‘agenda’s die vol lopen’, zelfs zo dat je maar 1 weekend over hebt om een uitje te plannen!

En ja dan dat weer:  ‘wanneer heb ik lummeltijd voor inspiratie!’, ‘knetterskoud, handschoentjes nog niet aan boord’ , ‘oei de kou slaat op de keel’ of ‘oeps, morgen een vergadering en nog niets voorbereid!’

Maar dan………prachtige dagen met strakke hemel en volle zon, de bomen die langzaam opkleuren terwijl de bramen weer gaan groeien, de pompoenen langs de weg liggen voor de verkoop  en de bloemen nog bloeien.

En dan………de volle maan die groot boven de horizon opkomt, een prachtig gezicht!

Ik las vast niet toevallig deze week de boeken Job en Psalmen uit de Bijbel:

‘Gelukkig wie God tot hulp heeft, wie zijn hoop vestigt op de Heer, die hemel en aarde heeft gemaakt, de zee en al wat daarin is, hij die trouw is tot in eeuwigheid! “( Ps. 146)