Het is jaren geleden, een conferentie waar het onweer ons de grote samenkomsttent uitjoeg.

Ik was bang en boos. 

Bang voor het onweer, en dus had ik juist de mensen om me heen nodig, om samen te zingen.

Wat hou ik van uw huis, was de hit die week.

Ik hou van de tent van God, de tempel/ tabernakel, de kerk.

 Ik was ook boos, een natuurvijand viel ons aan en we waren machteloos. Het dreef ons uiteen en dat voelde heel alleen. Als je toch met goeie dingen bezig bent...

Nu, maart 2020, zing ik het weer: ‘diep in mijn lijf is zo’n heimwee, zo’n blijvende schreeuw om de Levende God’’. 

Maar ondertussen heb ik de Psalm iets beter begrepen.

Wonen bij God als de vogels die gewoon doorgaan met hun lied. En nesten bouwen betekent dat je zelfs in een dor dal doorgaat met zegenen en zingen en vooral dichtbij Hem zijn.

Dat doe ik dan ook vooral elke ochtend op mijn ipad weer met deze keltische gebeden votum en groet.
Het ga je goed, ga met God.